Terug naar mijn eigen tijdperk - Reisverslag uit Cancún, Mexico van Janneke Hoek - WaarBenJij.nu Terug naar mijn eigen tijdperk - Reisverslag uit Cancún, Mexico van Janneke Hoek - WaarBenJij.nu

Terug naar mijn eigen tijdperk

Blijf op de hoogte en volg Janneke

25 Mei 2016 | Mexico, Cancún

Het eerste wat we moesten doen zodra we terug in Havana waren was ons visum verlengen. Gelukkig ging er iemand van de organisatie mee (Alain) want het ging allemaal volgens Cubaanse logica. Als eerste moesten we 25 CUC betalen aan de bank, zodat we een soort van postzegels kregen die het visumkantoor wilde hebben (dit duurde ongeveer een uur). Daarna namen we de taxi naar de andere kant van de stad (met z'n zevenen in een gammele oldtimer) waar het kantoor zat. Het was een klein kantoortje met mensen in veel te strakke uniformen en een wachtruimte onder een overkapping. Cubanen kennen het begrip 'rij' volgens mij niet, want ze schreeuwen altijd bij binnenkomst wie de laatste is, of dringen gewoon voor. Daarom is er geen enkele logica voor een niet-Spaanssprekende buitenlander. Af en toe kwam er een vrouwtje uit het kantoor gelopen die dan weer een stapel paspoorten in nam en dan was het wachten tot je naar binnen werd geroepen. Na ruim een uur hoorde ik eindelijk iets van 'Ganek!' (mijn naam dus) en was ik aan de beurt. Na een wat korte vragen over mijn zorgverzekering en het hostel was het allemaal goed en moest ik alleen even wachten op een nieuwe stempel op mijn visum. Maar toen was het opeens lunchtijd en ging het kantoor dicht. Niemand wist hoe lang ze weg zouden blijven, dus konden we alleen maar wachten. Na nog eens een uur had ik eindelijk mijn paspoort terug en mocht ik mijn laatste twee weken legaal in Cuba verblijven. Jeej!
De laatste twee weken heb ik dus gespendeerd in Havana, bij het hostel waar ik de eerste twee weken ook verbleef. Ik sliep alleen niet in het hostel zelf, maar in een casa Particular. De familie bestond uit Mami (oma), moeder Patricia, dochter Patricia en een extreem lieve en dikke dalmatiër Lucy. Ze spraken alleen maar Spaans, dus kon ik mijn net geleerde woordjes op ze oefenen. Ik was heel trots op mezelf toen ik eindelijk om wc-papier kon vragen :) Als ik het huis in wilde moest ik door het raam naar Patricia roepen en dan kwam meestal oma (vaak in nachthemd) of mama Patricia de deur voor mij open doen. Na een paar dagen hadden ze mij wel ingeschat als betrouwbaar en kreeg ik gelukkig een sleutel.
Van maandag tot vrijdag hebben we elke ochtend gewerkt in een boksschool. Het was niet meer dan een houten plateau met touwen eromheen. De 'school' staat geplaatst midden in een blok met huizen, waar voorheen duidelijk een huis had gestaan. Daardoor is het omringd door hoge lelijke muren, maar dat zorgt wel voor schaduw. Elke middag hebben kinderen van alle leeftijden daar bokslessen, wat er behoorlijk hard een heel serieus aan toe gaat. Op de lange termijn zal de hele boksring vervangen worden, er moet een dak komen en de muren zullen worden mooi gemaakt. Wij zijn begonnen met het schilderen van de palen van de ring en het onderstel. En dat gaf al zoveel verbetering! Na anderhalve week (dat soort dingen zijn we Cubantime gaan noemen) en konden we ook een paar dagen werken aan muren. Als bedankje hebben we bokslessen gekregen wat in mijn geval niet echt een succes was, haha..
In de middagen hadden we Spaanse les en maakte we uitstapjes naar de delen van Havana waar we nog niet geweest waren. In het weekend waren we helemaal vrij en gingen we naar het strand en 's avonds een paar keer goed uit. We gingen dan vaak naar een salsaclub of een of andere vage Cubaanse tent. Heen en terug gingen we vaak met de taxi (dat zijn vaak de oudste auto's omdat dat goedkoop is) over de Malecon, langs de zee wat altijd erg mooi was. De mojitos waren overal gevaarlijk lekker wat wel mijn zelfvertrouwen opkrikte voor het salsadansen.
En na twee weken werd het opeens tijd om afscheid te nemen. Toch vreemd om mensen gedag te zeggen waar ik zes weken zo intensief mee heb opgetrokken en ze dan opeens voor een onbepaalde tijd niet meer ga zien. Ik heb echt super lieve en leuke mensen leren kennen die ervoor hebben gezorgd dat ik mij thuis voelde in Cuba. Deze zes weken zijn voorbij gevlogen en nu ik er zo op terug kijk was het echt al een reis op zich. Maar ik was ook helemaal klaar voor nieuwe landen, steden en mensen! Ik kreeg nog een stapel koekjes en een kus van de lieve Patricia's en oma en vertrok naar Cancún, Mexico!
Hoewel het een heel nieuw land en stad is, was het toch een feest van herkenning. Ik was zo blij om weer de bekende auto's, huizen en merken zoals coca-cola te zien. Terug in mijn eigen tijdperk! :) Cancún is natuurlijk bekend van de grote hotelzone waar alle rijke Amerikanen feesten en op het strand liggen. Ons hotel staat echter downtown, in het 'echte' Cancún. Wat eigenlijk veel leuker is aangezien we midden tussen de lieve Mexicanen en goedkoop en heul goed eten zitten. Ja het eten.. Ik wist natuurlijk dat Mexicanen een goede keuken hebben, maar het is nog 10 keer beter dan dat. Misschien ook wel omdat ik wel gewend was geraakt aan het eten in Cuba, wat niet zo best is..
De eerste avond was ik nog even alleen in het hotel en heb ik genoten van de onbeperkte wifi!(!!!!!!!!) De volgende dag heb ik lekker door Cancún gedwaald om mijn garderobe aan te vullen, die ik wel zat was na zes weken. Ik heb toen ook kunnen concluderen dat de Mexicanen in Cancún allemaal super lief en gastvrij zijn. Daarnaast hebben de mensen hier een beetje een gek vorm hoofd (vierkant), waardoor mijn fantasie als snel ging bedenken dat ze allemaal verre afstammelingen van de maya's moesten zijn. Die avond arriveerde Tijmen wat natuurlijk ontzettend leuk was! Het was super fijn om weer helemaal bij te praten en alles te horen wat er thuis was gebeurd tijdens mijn isolement op Cuba :)
In de dagen daarna hebben we samen Cancún en de provincies Yucatan en Quintana Roo verkend. We hebben als echte hotelzone-toeristen in een golfkarretje over een eiland (Isla Mujeres) gereden (het was simpelweg te heet om te lopen/fietsen) en naar een typisch Amerikaanse club geweest, waar we ons eigenlijk vooral hebben vermaakt door ons te verbazen over de mensen die daar kwamen (zeer rijke en veel te jonge Amerikanen die de hele avond alleen maar foto's van zichzelf maken). We hebben genoten van het eten, het drinken, het zwembad en de zee. Ons hotel zit heel dicht bij een soort afhaalrestaurant voor Mexicaans eten, wat ontzettend goed is (en je zelf de hoeveelheid guacamole bij je eten mag bepalen :))))). Je kunt je dus wel voorstellen dat we zeer relaxte middagen hebben gehad waarbij we in de hitte even een goede empanada haalden en weer terug naar het zwembad gingen, hihi. Daarnaast hebben we natuurlijk ook heel veel Maya-opgravingen bezocht; Chitzén Itzá, Tulum en Cobá. Stuk voor stuk super indrukwekkend en bijzonder. Persoonlijk vond ik Cobá de mooiste omdat je zelf de 'stad' kon doorfietsen, het nog heel erg verstopt zat in de jungle en je de hoogste tempel mocht beklimmen! We hebben ontzettend veel geleerd over deze zeer oude, mooie en fascinerende cultuur. Zij waren al zoveel wijzer dan wij waren in de tijd dat wij nog zaten te ploeteren in de middeleeuwen. Alle tours eindigde met een duik in een cenote. In de provincie Yucatan is de grond erg poreus en zijn er daardoor veel ondergrondse rivieren ontstaan. Hier en daar is het ingezakt waardoor er grote (ondergrondse) poelen ontstaan die ontzettend helder en diep zijn. De Maya's gooiden hier hun (menselijke) offers in, maar wij hebben er heerlijk in gezwommen. Het was zo prachtig! Als ik het beschrijf met dat je drijvend op je rug allemaal stalactieten, boomwortels en vleermuizen ziet, komt dat nog niet echt in de buurt met hoe prachtig het was. Gelukkig heb ik nog wel foto's :)
We hebben nog genoeg dagen om te genieten van dit land en we hebben dan ook nog genoeg plannen :) Op 30 mei vlieg ik weer naar Havana voor 1 nacht om vervolgens op 31 mei naar Cartagena, Colombia te vliegen! Vanaf daar reis ik verder naar het zuiden, zodat ik voor 15 augustus in Lima, Peru aankom. Het is dus nog wel een verrassing vanaf waar ik mijn volgende blog zal posten! Maar geen zorgen, ik zorg altijd dat ik een dak boven mijn hoofd geregeld heb! ;)

Xxxxx een goed getinte Janneke

Ps. Mijn iPad en de wifi blijven maar ruzie maken met waarbenjij.nu, dus ik heb foto's van Cuba op mijn Facebook-pagina geplaatst!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Janneke

Actief sinds 27 Maart 2016
Verslag gelezen: 128
Totaal aantal bezoekers 2022

Voorgaande reizen:

03 April 2016 - 16 Augustus 2016

Van Oldtimers tot Alpaca's

Landen bezocht: