Hoe Peru al een beetje mijn favoriet is geworden

Lieve lezers,

Volgens mij wordt de tijd tussen mijn updates steeds een beetje langer, sorry! Het is allemaal zo leuk dat de tijd voorbij vliegt! Opeens besefte ik me dan ook dat het alweer 4 weken geleden is dat ik in Peru aankwam en dat ook dat ik nog maar 1 week te gaan heb!
4 weken geleden zat ik in die lange lange bus dwars door de kale noordkust en kwam ik aan in Huanchaco. Het plaatsje was een echte surfspot en mijn hostel lag praktisch aan het strand. Het klinkt iets tropischer dan het was, want het is hier 'winter' en daarom helemaal uitgestorven, want ze vinden het 'koud'. Eigenlijk was het wel prima, want ik kon lekker bijkomen van de bus, terwijl ik het hostel voor mezelf had :) Ik besloot dat ik het er niet mee eens was dat het zo koud was en heb zelfs nog een surfles genomen! :) Met een wetsuit aan was het prima te doen, al had mijn instructeur het zo koud dat ik uit medelijden maar eerder was gestopt.. Ik heb in Huanchaco ook kennis gemaakt met de Peruaanse keuken. Dat is iets bijzonderder dan alleen rijst met kip en een blaadje sla. Ik heb voor het eerst ceviche gegeten. Dat is vis, klaargemaakt met heel veel citrussap, wat het een soort van pikant maakt.
Voordat ik weer landinwaarts ging heb ik ook nog even een bezoekje aan mooie centrum van Trujillo en de ruïnes van Chan Chan gedaan. De Chimú hebben deze stad rond 800 gebouwd en op het hoogtepunt woonden er 60000 mensen in! Rond 1500 werden ze echter verslagen door de Inca's en sindsdien is de stad langzaam veranderd in een paar zandduinen met hier en daar nog wat (gerestaureerde) kunst. Ze bouwden namelijk niet met stenen maar met modder dat hard werd ik de zon en dat is natuurlijk door erosie langzaam aan het wegwaaien. Het was desondanks best indrukwekkend en het was ook leuk om een keer door de woestijn te wandelen.
En toen was het weer tijd om de hoogte op te zoeken! In de bus naar Huaraz! Dat betekende in 8 uur van 0 naar 3092 meter boven zeeniveau. Ondanks dat ik al wat dagen op hoogte had gespendeerd, voelde ik het wel en heb ik even m'n tijd genomen om te wennen. Daarnaast was Dorien, mijn vriendinnetje vanaf dat we 0 jaar oud waren, veldwerk aan het doen in een vallei verderop en die wilde ik natuurlijk wel even zien! Zo gek om een bekend gezicht te zien in deze onwerkelijke omgeving! Want ik vond Huaraz een beetje onwerkelijk. Het is namelijk nog best een grote stad en veel mensen lopen erbij in traditionele kleding. Dat valt vooral op door de hoge hoeden die de vrouwen dragen. Vanuit alle straten kijk je uit op gigantische bergtoppen, de rest van de bewoonde wereld is uren en uren rijden, overdag is de zon super scherp en 's nachts is het ontzettend koud. Ik bleef me maar afvragen waarom zoveel mensen hier zouden wonen.. Maar ik was hier gekomen om een meerdaagse hike te gaan doen, dus ging ik toch vrij snel de bergen in. Ik heb uiteindelijk de Santa Cruz trek gedaan, een trek van 4 dagen dwars door de Cordillera Blanca. Ik zou makkelijk aan elke dag een hele blog kunnen wijden, want het was aan één stuk door prachtig en op heel veel verschillende manieren. Maar ik denk dat jullie daar niet per se op zitten te wachten, dus dan maar een samenvatting:
Dag 1: start in Cashapampa (2900m) en door een soort canyon omhoog naar kamp 1 (3700m). Waar we het eerste uitzicht hadden op de prachtige witte top die we later zouden passeren.
Dag 2: door de Santa Cruz Valley langs een blauw/groen meer en vervolgens een dorre droogte. Hier was tot 2012 nog een levendig bos, maar toen is er een lawine overheen gegaan die het veranderd heeft in een dorre vlakte. Nog een stuk omhoog voor een d-tour naar een gletsjer-meer (4420m) waar ik de gletsjer kon horen bewegen :) Bijna de hele dag hadden we oa uitzicht op Nevado Artesonraju (6025m) wat de berg is waar alle Paramount films meebeginnen. Alleen zit er in het echt een stuk minder sneeuw op en vliegen er geen sterren omheen. Kamp 2 (4250m) was vlak onder de pas.
Dag 3: de klim naar de pas (4760m) was zwaar, maar het uitzicht was het het helemaal waard. We keken de vallei in waar we twee dagen hadden gelopen en er was nog een nieuw meer bijgekomen. Daarnaast zijn passen natuurlijk zo fantastisch omdat er aan de andere kant een hele nieuwe wereld verschijnt! We hebben 5 uur afgedaald in deze nieuwe wereld en uiteindelijk was kamp 3 (3850m) op een prachtige weide met uitzicht op de andere kant van de berg.
Dag 4: Na 2 uur lopen kwamen we weer in de bewoonde wereld, wat ik altijd wel en niet fijn vind. De rest van de dag was vooral terugreizen naar Huaraz. Daarvoor moesten we eerst nog een pas over en kregen we het laatste ongelofelijke uitzicht cadeau. Twee keer een groen/blauw meer in een hele diepe vallei en aan links echt een gigantische berg, wat de hoogste van Peru bleek te zijn (6768m)
Ik heb echt m'n best gedaan om het een beetje vast te leggen met m'n camera, maar dit was een ervaring die ik natuurlijk vooral heb meegemaakt. De nachten waren vreselijk koud, de dagen warm en zwaar, maar de beloningen groot. Het was geweldig.
Terwijl ik nog aan het nagenieten was, werd het toch tijd om door te gaan. Ik besloot ik een keer door te gaan naar Cuzco, nu ik helemaal gewend was aan de hoogte. Ik moest daarvoor eerst terug met de bus naar zeeniveau, want mijn vlucht ging vanaf Lima.
Cuzco was leuk! Het is een prachtige stad en ook nog steeds echt Peru. Ik had een geweldig hostel waar ik echt even bij kon komen en langzaam mijn Inca-onderzoek kon opstarten. Er liggen namelijk meerdere ruïnes rond Cuzco die een goed voorproefje op Machu Picchu zijn :) De indrukwekkendste was wel Sacsaywamán. Dit was een soort van fort met een zig-zag muur. Het idee was dat dit de tanden waren van Cuzco, want die is ontworpen in de vorm van een poema. Het bijzondere aan deze muur zijn de gigantische stenen waarmee het gebouwd is en hoe ze precies op elkaar aansluiten. De zwaarste steen weegt volgens mij iets van 300 ton. Ze weten nog steeds niet helemaal hoe de Inca's die daar kregen. Maar ze hebben hierdoor wel voor altijd iets achter gelaten.
Voordat ik aan m'n grote tocht naar Machu Picchu begon, wilde ik eerst nog even de rust opzoeken in El Valle Sagrado. Dit is een valei boven Cuzco met een paar kleine lieve dorpjes. Ik had Urubamba uitgekozen om in te overnachten en het was daar in tegenstelling tot Cuzco inderdaad ontzettend rustig. Ik had ik weer eens een hostel voor mezelf. :) Verder waren in dat dorpje ook nauwelijks toeristen. Toen ik op zoek was naar eten, stond ik ook plotseling midden in de chaotische lokale markt met alleen maar mensen in traditionele kleding om mij heen. Ik ben daar even op een stoepje gaan zitten om het allemaal even te kunnen bevatten. Geweldig! De rest van de dagen daar heb ik gevuld met bezoekjes aan meer Inca-dingen (mysterieuze kringen van Moray) en Salinas (een berghelling met witte zoutbaden, waar de Inca's al zout wonnen en nu nog steeds gebruikt wordt).
In die weken draaide het in alle steden om 28 juli, de dag van de onafhankelijkheid in Peru wordt elk jaar groot gevierd. Er wordt weken van te voren geoefend voor de parades en op de dag zelf marcheren alle kinderen in hun uniform langs de belangrijke mensen van de stad en de rest van het publiek. Een beetje een vreemd gezicht om kinderen van alle leeftijden te zien marcheren. Maar er is een hoop muziek en volgens mij ook wel gezelligheid na afloop.
Daarna was het moment aangebroken om echt richting Machu Picchu te gaan. Om daar te komen heb ik de Salkantay trek gelopen. Dit was weer 4 dagen zwoegen met 1 hoge pas (4600m), prachtige uitzichten, weer een gletsjer-meer en een hele leuke groep. Het bijzondere aan deze hike was dat na de pas het landschap opeens veranderde. De ene nacht sliepen we tussen de sneeuw op een kale berg en de volgende dag liepen we de jungle in! Gelukkig waren de nachten daardoor ook een stuk minder koud in vergelijking met de Santa Cruz trek. Onze gids vertelde onderweg al veel verteld over de Inca's en hun rituelen. Onze geweldige kok sprak alleen quetscha (?), wat de originele taal van de Inca's is. Het was heel grappig om daar naar te luisteren want het klinkt haast Chinees. Tijdens de tocht heb ik ook hun muziek gehoord, wat op mij ook een beetje Aziatisch overkwam. Je weet wel, muziek met zo'n hoge vrouwenstem en van die gekke klingeltjes. Ik weet niet precies hoe het dan zit, maar ik denk zomaar dat oorsprong van deze mensen dichter bij China dan bij ons ligt..
Onze gids was ook een echt quetscha-meisje en heeft ons boven op de pas aan een ritueel laten meedoen om de bergen te bedanken dat we hier veilig langs mochten lopen. We moesten allemaal een steentje de pas opdragen waar we daar een torentje van bouwden. Zij had er een paar coca-bladeren ondergelegd en goot er een beetje rum overheen. Dit was een offer aan Pachamama oftewel moeder aarde.
Op dag 4 kwamen we aan in Aguas Calientes, of Machu Picchu pueblo. Een dorp helemaal opgebouwd uit hotels en restaurants voor alle massa's die naar Machu Picchu gaan. Bij het zien van die grote hoeveelheid mensen was ik heel benieuwd of Machu Picchu nog steeds zo bijzonder zal zijn als dat het in mijn gedachten was. Om alles eruit te halen moesten we de volgende ochtend om kwart over 4 bij ingang 1 staan. Ingang 1 is de ingang voor de trappen naar Machu Picchu. Je zou ook de bus kunnen nemen, maar wij wilden natuurlijk in stijl naar boven. Om 5 uur ging de deur open en de inmiddels meer dan 200 meter lange rij mensen haastten zich in het donker naar de trappen. In het begin was het best dringen, maar uiteindelijk heb ik een heel stuk alleen gelopen en was ik binnen een uur boven, nog voor de eerste bus :D Doordat een paar jongens in mijn groep helemaal belachelijk snel waren stonden we praktisch als eerste bij ingang 2. De ingang voor Machu Picchu zelf! Toen die open ging zijn we ook direct doorgelopen naar een prachtig uitzichtpunt waar we konden genieten van een leeg Machu Picchu en de eerste zonnestralen. Dat was een speciaal moment. Misschien omdat ik toch best wel heb af moeten zien voordat ik daar boven stond, misschien omdat ik helemaal overdonderd was door de prachtige ligging van de stad, of misschien is het waar wat er gezegd wordt over de energie op deze plek. Ik was ik ieder geval helemaal happy. Hieeeeehhhhhh!!!!!
Daarna kregen we een rondleiding van de gids. Ze heeft veel verteld over de Inca's en liet ons de meest heilige plekken zien. Toch gewoon kippenvel :) Daarna splitste de groep op, want iedereen ging op een andere manier Machu Picchu bekijken. Ikzelf had van te voren een ticket geregeld naar Machu Picchu Mountain. Dat is niet de top op alle foto's, maar eigenlijk de berg achter de positie vanwaar de bekende foto's zijn genomen, nog begrijpelijk? Het was een klim van anderhalfuur, wat vrij pittig was na 4 dagen lopen en de trap in de ochtend. Maar het uitzicht was adembenemend! Ik kon helemaal rondom kijken en zag zelfs de Salkantay-piek. Daarnaast lag Machu Picchu heel mooi in het zicht, ver beneden. Het volgende hieeeeeeehhh-moment :D
Toen ik na een uurtje genieten en een enge afdaling weer helemaal beneden was, waren m'n benen echt op. Ik kon letterlijk niet meer m'n voeten optillen :p
De dagen daarna hebben mijn voetjes zich hersteld in het fijne Cuzco. Daar heb ik nog een keer Dorien ontmoet met haar vader (gezeliggggg :)), heb ik nog even de laatste souveniertjes gekocht (oh wat veel..) en ben vertrokken naar Arequipa. Dat is na Lima de grootste stad van Peru en staat bekend om het koloniale centrum dat gebouwd is met de witte stenen van de omgeving. Inderdaad erg mooi :) Overal in de stad zie je op de achtergrond de vulkaan El Misti, liggen wat echt zo'n perfect gevormde berg is. Vlakbij Arequipa ligt ook nog de Colca canyon. Een gigantisch groot gebied met een uitgestrekte hoogvlakte en een heule diepe canyon. Vanaf de Inca-tijd wordt het gebied rond de canyon al gebruikt voor landbouw en de terrassen zijn dan ook overal te zien. Het hoogtepunt van het bezoek aan dit gebied was het wild. Boven de canyon zweefden namelijk condors!!!! En omdat wij aan de rand stonden, kwamen ze heel dichtbij. Super indrukwekkend :) Daarna reden we terug over de hoogvlakte en zagen we lama's en alpacas met hun herder ronddwalen op deze bizarre hoogte (de weg eas 4919m op hoogste punt). Als afsluiting zagen we ook nog de wilde versie van de lama's, de Vicuña. Hieeeeehh! Ik had nog best een berg op willen lopen in dit prachtige gebied, maar mijn beentjes hebben daar nog geen zin in en de tijd is ook al bijna op!
Want ik ben nu bij nu beland. Terwijl ik dit schreef ben ik dus tot de conclusie gekomen dat ik wel heel veel kippenvel en hieeh-momenten heb gehad in dit land. Het voelt echt alsof ik van het ene na het andere hoogtepunt ben gegaan (misschien ook wel letterlijk zo, haha). En dan is het nog niet eens klaar! Met nog een week te gaan, staan in ieder geval de mysterieuze Nazca-lines en de pinguïns op Islas Ballestas op de planning! Vandaar toch voorzichtig al deze titel :)
Ik ga er alles aan doen om deze laatste week nog optimaal te genieten en het zo leuk te hebben dat de tijd heel snel gaat. Ik heb namelijk ook heel veel zin om terug te komen naar mijn kamertje op het Javaplein en iedereen weer te zien :)

TOT VOLGENDE WEEK!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx