Estoy muy bien!

Lieve familie en vrienden!

Allereerst suuuuper bedankt voor alle lieve verhaaltjes en foto's! Ik kreeg het boek van Tijmen vlak voordat ik door de douane ging en mocht het pas bekijken op het moment dat ik in het vliegtuig was. Bij elkaar was het nogal een emotioneel gebeuren, maar ik heb ook heel hard gelachen en heb in gedachten jullie allemaal nog een keer beloofd dat ik er iets heel moois van ga maken :)
En dat is al aardig aan het lukken! Het moment dat is uit het vliegveld stapte met mijn taxichauffeur Orlando, was alle heimwee helemaal weg. Het voelde alsof ik werd opgeslokt door de drukte en gekheid van Havana, ik denk dat ze zoiets een cultuurshock noemen. Mijn taxichauffeur had helaas niet zo 'n mooie oldtimer, maar in plaats daarvan een zeer gammel autootje zonder gordel en zwaar geblindeerde ramen. Hij sprak evenveel Engels als dat ik Spaans sprak, dus werd het een gezellig ritje, waarbij hij mij constant uitlachte over hoe ik mij verwonderde over Havana. Op een gegeven moment brabbelde hij wat in het Spaans en pakte hij mijn hand en gebaarde hij dat hij een ring om m'n vinger deed: "Orlando, Holanda, muy bien?" Top. Nog geen uur in Cuba en het eerste huwelijksaanzoek was al binnen. Gelukkig heeft hij ondanks mijn afwijzing mij veilig bij het hostel afgezet.
Ik slaap in een hostel midden in Habana Viega (het oude gedeelte). Mijn dag begint 's ochtends met Spaanse les en 's middags hebben we een tour door de stad of salsa les. We krijgen ontbijt (fruit, ei en een pannenkoek) en lunch (rijst met bonen, rijst met kip, rijst met zoete aardappel, rijst dus). Het lijkt een vrij druk schema, maar gelukkig hebben we genoeg tijd om zelf dingen te doen. Gelukkig is Havana ondanks alle gekheid volkomen veilig om in rond te dwalen en dat heb ik al uitgebreid gedaan. Ja, als toerist en zeker als meisje krijg je constant aandacht, maar niemand valt je echt lastig. Dus eigenlijk hoor ik het nauwelijks meer. Ook ben ik tot de conclusie gekomen dat het hier echt een deel van de cultuur is om als man vrouwen na te roepen of kusgeluidjes te maken. De organisatie doet het namelijk ook. :p
Omdat ik dus eigenlijk al helemaal gewend ben, moet ik af en toe moet ik weer even tegen mezelf zeggen hoe vreemd en bijzonder het hier eigenlijk is. Als je er op let zie je dat de oude stad echt de sfeer heeft van een koloniale stad. De gebouwen zijn Spaansachtig en er zijn veel kerkjes die net zo goed in Europa hadden kunnen staan. Aan de kust zijn nog resten te zien van de verdedigingslinie en het politiebureau is een echt ford. Maar dan zie je ook de resten van de Amerikaanse invloeden voordat meneer Fidel aan de macht kwam. Naast de auto's zie je dat ook aan de sommige gigantische (en lege) gebouwen die eruit zien alsof ze de toeristen in jaren 50 sfeer willen ontvangen. Ook zien veel van de mooie Spaanse huizen eruit alsof ze al in geen 50 jaar meer onderhouden zijn. Je ziet dat ze ooit een mooie kleur hadden, maar nu is het grijs een vervallen. Daarnaast kun je overal het hoofd van Fidel of andere nationale helden vinden en kopen als souvenir. Wat ook heel opvallend is, is dat je hier en daar een Amerikaanse vlag kan vinden en dat sommige cubanen helemaal gaan stuiteren als ze denken dat je uit Amerika komt. Maar, mijn Amerikaanse vrienden uit het hostel hebben het wel vrij moeilijk gehad om hier überhaupt te komen. Ze hebben hun dollars eerst naar euro's gewisseld en hebben dus nu zoveel contant geld mee omdat ze niet kunnen pinnen met hun Amerikaanse creditkaart. Daarnaast zijn rechtstreekse vluchten vanuit Amerika niet mogelijk en zijn ze toch een beetje terughoudend met te vertellen waar ze vandaan komen. En terecht, want hier en daar zie je echt nog wel anti-amerikaanse propaganda. Ondanks dat het lijkt alsof cubanen het slecht hebben door alle beperkingen zijn het vrolijke mensen. Je merkt dat onderwijs en gezondheidszorg vrij goed geregeld zijn en het lijkt niet echt alsof er mensen zijn die op straat leven. Maar het lijkt wel alsof veel mensen de hele dag alleen maar uit hun raam hangen. Mensen met een overheidsbaan lijken het allemaal niet zo serieus te nemen. Zoals dat de beveiliging op het vliegveld bijvoorbeeld een grote grap leek. Ze waren gekleed in veel te korte en strakke jurkjes met een panty met een veel te sexy patroontje. Ze stonden een beetje met elkaar de kletsen en te zwaaien met de scanner die bedoelt was om mensen mee te fouilleren. Maar er is overal muziek en de salsa is heel belangrijk. Ik heb kinderen van 4 al beter zien dansen dan dat ik ooit zal kunnen. Zelfs ondanks de leuke salsa lessen waarbij ik dus persoonlijk les krijg van zo'n vriendelijke macho-cubaan.
Naast het normale schema en al m'n eigen uitstapjes, hadden ze afgelopen weekend ook een trip naar het strand geregeld voor ons. Ze hadden een bus geregeld, die uit het jaar nul leek te komen. Maar toen ik goed keek zag ik de bordjes 'nooduitgang' en 'het is verboden om met de chauffeur te spreken' staan. Het was dus een hele oude Nederlandse bus. En om het typisch Cubaans te houden, hadden ze niet eens de moeite genomen om aan de voorkant van de bus de bestemming te veranderen. Er was een kleine sticker overeen geplakt, maar volgens mijn kwam de bus uit Rotterdam! Ik wilde uiteraard een mooie foto voor jullie maken en om geheel in stijl te blijven kwam er meteen een cubaan bij me staan om me op te tillen. Hopelijk kan ik het resultaat straks laten zien!
Op zaterdag had de organisatie het voor elkaar gekregen om een feest te organiseren op het dak van het hostel, inclusief life salsa muziek en een dj voor de reggaeton. Er werd alleen maar rum geschonken, dus het was vrij snel heel erg gezellig. Volgend weekend gaan we naar de viñales, wat echt betoverend schijnt te zijn en direct daarna gaan we twee weken naar playa girón (de beroemde Bay of Pigs) waar het eerste vrijwilligerswerk zal beginnen. Ik verwacht niet dat ik daar internet heb, aangezien ik daarvoor nu in een zeer fancy hotel zit. Maar ik zal jullie daarna wel weer bijpraten!

Heel veel liefs,
Janneke